Republika Kazachstanu posiada złoża ponad 72 różnych surowców naturalnych, w tym ropy naftowej, gazu, złota, węgla, żelaza, uranu, manganu, boksytu i chromitu. Spośród nich ropa i gaz stanowią 97% wszystkich dochodów państwa związanych z zasobami naturalnymi. Wszystkie główne pola naftowe w kraju znajdują się w zachodnim Kazachstanie.
Kazachska ustawa górnicza przewiduje, że od I kwartału 2019 r. prawa własności zasobów naturalnych kilku projektów, m.in. na Morzu Kaspijskim, przysługuje Rządowi Republiki Kazachstanu (GRK). Podwykonawcy w tych „umowach o podziale produkcji” otrzymują wynagrodzenie w postaci udziału węglowodorów przetworzonych lub surowych.
W większości innych przypadków użytkownicy podłoża zachowują pełne prawa własności. Kontrola państwa nad prawami użytkowania podłoża gruntowego znacznie się rozluźniła od czasu uchwalenia „Kodeksu użytkowania podłoża i podłoża” w grudniu 2017 r.
Zasoby Kazachstanu znacząco przyczyniły się do boomu gospodarczego kraju, zwiększając dochód narodowy i zmniejszając nierówności dochodowe, a także drastycznie zmniejszając bezrobocie.
Z fiskalnego punktu widzenia, ze względu na skrajnie zdecentralizowany charakter władzy politycznej w Kazachstanie, władze lokalne mają możliwość wywierania nacisku na administratorów podatkowych dzięki swojej rozległej sieci, zasobom i wiedzy, a zatem są w stanie wydawać zwolnienia podatkowe dla inwestorów zagranicznych w zamian za dostęp do finansowania pozabudżetowego.
Z administracyjnego punktu widzenia samorządy są wysoce zdecentralizowane i zależne od własnej zdolności do generowania środków. W wyniku ich władzy podział dochodów z rządem centralnym jest często przedstawiany jako przeciąganie liny z Astaną. W obwodach z napływem inwestycji zagranicznych, czyli w województwach, w których działa przemysł wydobywczy, często pozabudżetowe finansowanie zapewniają firmy, niekiedy przy użyciu siły lub luk prawnych. Z tego powodu kary takie jak te nakładane za wykroczenia przeciwko środowisku na ogół służą do uzupełnienia budżetu tych samorządów.
Z prawnego punktu widzenia przepisy i standardy krajowe są bardzo niespójnie egzekwowane. Samorządy działają jako „silni ludzie” z wyjątkowym dostępem do ograniczonych zasobów politycznych i gospodarczych, dzięki którym stworzyły potężne sieci patronackie i silne tożsamości regionalne. Licencje i pozwolenia na prowadzenie działalności są wydawane według uznania kierownictwa szczebla niższego niż krajowy. Dlatego przestrzeganie lokalnych przepisów jest kluczowe dla zagranicznych firm, jeśli chcą zachować swoje zezwolenia. Organy regulacyjne, podobnie jak organy administracji podatkowej, są zbyt zależne od lokalnego finansowania, aby egzekwować centralne regulacje nad lokalnymi przepisami.
Wreszcie, Kazachstan poczynił kroki w kierunku stworzenia bardziej otwartego środowiska biznesowego, zajmując 35. miejsce w raporcie Banku Światowego „Łatwość prowadzenia biznesu” z 2017 r. na 190 krajów. Kluczowymi kwestiami pozostają jednak brak przejrzystości i postrzeganie korupcji. W rezultacie, zachęcanie do inwestycji zagranicznych przez GRK jest równoważone brakiem kontroli władz lokalnych, które interpretują wytyczne polityki w różny sposób.